แฝดฟราน 3

แฝดฟราน 3 : หลอกเหยื่อ

ท้องฟ้าขอพื้นที่...

                ฟ้าครามมองร่างอ่อนระทวยกำลังกัดคอผมแล้วหัวเราะหึๆอย่างพอใจ แววตาห่วงใยตึงเครียดละลายไปอย่างรวดเร็วแทนที่ด้วยเปลวเพลิงแห่งความปรารถนา สีหน้าของผมยามแรกตีเคร่งเครียดหนักแต่พอยาเริ่มออกฤทธิ์มากขึ้นจนสติของกวางน้อยของพวกผมปลิวสะบัดไป ความร้ายกาจเริ่มแผ่วงกว้าง

                ผมค่อยยิ้มแสยะมองคนน่ารักตาหยี... อ่า น่าฟัด!

                “ ฟรานครับ อา อย่ากัดแรงสิครับ ” ผมร้องห้ามดุน้องเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก ดันร่างบางที่กำลังมัวเมาได้ที่ให้ออกห่างเล็กน้อย ก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างเบาๆอย่างทะนุถนอม “ กัดแรงแบบนี้พี่เจ็บนะครับ ”

                ไม่ใช่เจ็บอย่างเดียว เสียวซี๊ดเลยครับ

                “ อื้อ ” เหมือนจะไม่ได้ฟังสักนิด ลูกกวางมุ่ยปากปรือตามองแล้วทำท่าจะโถมตัวใส่อีก แต่ไอ้ตัวมารชีวิตอย่างเหี้ยครามกลับขึ้นเตียงมานั่งชิดดึงรั้งตัวคนตัวเพรียวไว้ก่อน

                เนื้อนุ่มนิ่มแต่ก็ยังแข็งเพราะมีกล้ามเนื้ออยู่บางยิ่งรู้สึกมันส์มือเวลาบีบคลึงขย้ำเล่นกำลังโดนไอ้มารชีวิตผมจับเล่นอย่างสนุก

                ฟ้าครามจูบหนักๆลงบนซอกคอเนียนของเหยื่อตัวน้อยลากปลายลิ้นขึ้นสูงก่อนจะเลื่อนไปขบติ่งหูหนักๆ เรียกเสียงครางฮือได้เป็นอย่างดีและตัวบิดเร้าดิ้นหนี

                “ อย่า อย่ากัด อืออ ” ร้องห้ามปนครางกระเส่า

                เสียงน่ารักอะไรขนาดนี้ครับที่รัก  

                สี่มือช่วยกันถอดเสื้อของกวางน้อยอย่างใจเย็น แต่มืออ่อนแรงกลับยังคงพยายามดึงรั้งไว้อยู่ “ ไม่เอา ไม่เอา! ”

                อะไรกัน มาดื้ออะไรตอนนี้ เดี๋ยวจัดหนักๆเลย

                ผมหัวเราะให้กับความคิดตัวเองแล้วลงมือแกะกระดุมเสื้อน้องออกอย่างไม่รีบร้อนเท่าไหร่ อืม... ไม่ขาวมากแต่เนียนน่ากัดจริงๆ

                “ พี่ฟ้า... ฟ้า ไม่ ไม่เอา ” ดิ้นหนักกว่าเดิม ที่ทำเป็นหมดแรงนี่อ่อยอยู่เปล่า แหมๆ เล่นเนียนนะเนี่ย ใสซื่อจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ

                เดี๋ยวก็จะได้รู้ว่า เสแสร้งหรือซื่อจริง

                “ ไม่เอา ไม่เอา! ปล่อย! ” ฟรานเริ่มอาละวาด คงเพราะยาที่พวกผมใช้มันเป็นแค่กล่อมประสาทให้มึนๆตึงๆ แล้วผสมกับยาปลุกนิดๆเลยทำให้แรงยังมีอยู่

                ฟ้าครามเริ่มสนุก “ ดิ้นมากจะเหนื่อยเร็วนะครับ ไม่ดิ้นสิเด็กดี ” พยายามรวบมือที่ปัดป่ายสะบัดไม่หยุดไว้

                “ ไม่เอานะ ไม่ทำ ไม่ทำ! ฮือ ” เสียงสะอึกหลุดมา “ อึก! อ๊า ” แล้วตัวเริ่มงอเป็นกุ้งเพราะแก่นกายใต้ร่มผ้าแข็งจนชี้ตรงแล้ว

                โดนยาไปเต็มที่แล้วแต่จิตใจยังคงปฏิเสธ อดทนจนผมรู้สึกทึ่ง... ใบหน้าน่ารักเริ่มมีน้ำตาคลอพาให้พวกผมเริ่มหุบยิ้มมองใบหน้าของลูกกวางนิ่ง

                ชักจะไม่สนุกแล้วสิ

            ถึงพวกผมจะผ่านมาเยอะแต่ส่วนใหญ่ก็ยินยอม ถ้าไม่ยินยอมลากขึ้นเตียงเดี๋ยวก็ระทวยร้องขอเองทั้งนั้น

                “ อย่าทำนะ อย่า ฮึก ” ร้องห้ามปนสะอื้นเพราะความทรมานด้านล่าง ฝ่ามือร้อนจัดข้างหนึ่งของฟรานยกขึ้นแตะโครงหน้าของผมแล้วเอ่ยอ้อนวอน “ ไม่ทำนะ ไม่ทำ ”

                ความเปียกชื้นสัมผัสกับผิวหน้าผมแล้วค่อยๆร่วงหล่นไปเพราะความอ่อนแรง ...น้ำตางั้นเหรอ

                แค่คิดก็รู้สึกว่าในอกกำลังบีบตัวจนเจ็บ

เหมือนทุกอย่างถูกหยุดไว้ ทั้งผมทั้งไอ้พี่ต่างนิ่งค้างทำอะไรไม่ได้...

เป็นอีกครั้งที่สองแฝดประหลาดใจกับคนคนนี้ ตลอดเวลาที่พวกเขาตามเด็กคนนี้มาจะสองอาทิตย์ซึ่งมันนานมาก! แล้วพวกผมยังไม่ได้แดก!

                ชีวิตนี้ไม่เคยต้องมารออะไรใครขนาดนี้ แล้วทำไมพวกเขาต้องรอ?

ปกติแล้วไม่ว่ากับใครแค่สบตาก็เดินตามขึ้นเตียงมาแล้ว ไม่เคยต้องมาใช้วิธีอะไรแบบนี้ แต่เพราะอยากได้ อยากลิ้มลอง อยากกลืนกินทุกอย่างทำให้เขาหน้ามืดทำมัน หลายครั้งพยายามคิดว่าที่ฟรานทำคือการเสแสร้ง!! เรียกคะแนนความใสซื่อ แล้วไอ้การตามฟ้าครามมาง่ายๆก็เหมือนเปิดทางแล้ว แต่ไหงพอมานอนแผ่บนเตียงทั้งที่โดนยายังมาต่อต้านอีก

ไม่เหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมาเลยจริงๆ...

ยิ่งรู้จักมากขึ้นทำให้ความคิดเริ่มเปลี่ยนไป       

                “ ทำไงต่อดีวะ / ทำไงต่อดีวะ ”

                พึมพำขึ้นพร้อมกันแล้วเงยหน้ามองสบตา... ฟ้าครามยกมือขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิด “ เหี้ยเอ๊ย กูคิดสั้นอะไรแบบนี้วะ ”

                “ เออ เพิ่งรู้รึไงวะ ” ท้องฟ้าสบถเสียงเข้ม “ แล้วจะทำไงล่ะทีนี้ ”

                “ ไอ้น้องเหี้ย! ตอนแรกมึงก็เห็นดีเห็นงามกับกูมั้ย ”

                “ ก็กูอยาก! ”

                “ เออ กูก็อยาก!! ”

                แฝดทั้งสองต่างมองหน้าจะกินเลือดกินเนื้อแต่สุดท้ายก็พากันถอนหายใจแล้วหันไปมองฟรานที่กัดปากตัวเองแน่นจนเลือดไหลซึม

                “ แต่...ทำไม่ลงแล้วว่ะ ”

                น้ำตาพรากมาขนาดนี้พวกผมทำลงนี่ก็หมาแล้ว

“ หยุดร้องนะคนดี พี่ครามไม่ทำแล้ว ไม่ทำแล้ว ”เสียงนุ่มน่าฟังว่าขึ้นเหมือนกันด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน พวกเขาไม่เคยพลาด แต่กำลังจะมาพลาดเพราะคนตัวเล็กนี่เหรอ

                ผมยิ้มอ่อนโยนแต่สีหน้ายังคงครุ่นคิดตัวขยับเข้าหาลูกกวางตัวสั่นงกๆ ยกมือขึ้นลูบปากเล็กเบาๆพร้อมเอ่ยเสียงใจดีแบบทุกครั้ง “ ไม่เอานะครับ ไม่กัดปากนะ เจ็บมั้ย ”

                พร้อมกันที่มือใหญ่อีกคนค่อยๆช่วยลูบผมลูกกวางอย่างปลอบโยน “ พวกพี่ไม่ทำอะไรแล้วนะครับ ไม่ต้องกลัวนะ ”            

“ ฮื้ออ ” เด็กน้อยเบี่ยงหลบมือของทั้งคู่อย่างยากลำบาก หลับตาแน่นเพราะความร้อนแสนอึดอัด “ อย่า ”

                เสียงร้องห้ามมีขึ้นเพราะมือของผมกำลังสัมผัสภายนอกของกลางกายแล้วค่อยๆลงน้ำหนัก

                “ ให้พี่ช่วยนะครับ ”

                “ อ๊า ”

                “ สัญญาครับว่าจะไม่ใส่เข้าไป ” ผมว่าอย่างจริงจังพลางมองพี่ชายตัวเองเป็นการสั่งอยู่นิดๆ ถึงจะไม่พอใจกับการล้มเลิกโครงการกินลูกกวางไป

                แต่ใช่ว่าจะไม่หากำไร... หึ

                “ แม่งเอ๊ย! ทำไมกูต้องมาทนด้วยวะ! ”

                ผมหันควับไปหาพี่ชายตัวเองที่กำลังเปลือยเปล่าทั้งตัวนั่งขัดสมาธิบีบคลึงลูกรักตัวเองเล่นรูดรั้งไปตามอารมณ์คุกรุ่นพลางนั่งมองเหยื่อตัวน้อยที่นอนสลบไสลไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

                คราบน้ำเปรอะเปื้อนไปทั้งตัวเพราะปลดปล่อยมาไม่ต่ำกว่าหกรอบ ผมพ่นลมหายใจหนักแล้วก้มมองมือตัวเองเล็กน้อยก่อนจะคว้าทิชชูตรงหัวเตียงมาเช็ดออกลวกๆแล้วโยนลงพื้น...

                ลมหายใจยังหอบเล็กน้อยเพราะผมเพิ่งเสร็จรอบหนึ่ง ผมอึดมากนะเฮ้ย แต่พอไม่ได้สอดใส่มีอะไรมาบีบรัดโอบอุ้มลูกรักแล้วอารมณ์มันไม่ถึงจริงๆ นั่งช่วยตัวเองก็กว่าจะเสร็จสมสักรอบเล่นซะเมื่อยมือ จะต่ออีกรอบก็ไม่เอาดีกว่า ชักมาเป็นชั่วโมงกว่าจะแตก เมื่อยชิบหาย           

                ไม่น่าเกิดอาการคนดีขึ้นมาเลยจริงๆ กูเนี่ย

                “ รู้งี้เอายากรอกปากหมดซองจะได้สิ้นเรื่อง! ” พี่เหี้ยบ่นอุบอิบแล้วชักสีหน้าหงุดหงิดก้มมองน้องชายตัวเองที่บวมเป่ง “ แตกสักทีสิว่ะ! ”

                ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาใส่มันก่อนจะสนใจมาดูคนตัวเล็ก ตัดสินใจลุกขึ้นแล้วหาบ็อกเซอร์มาสวมลวกๆ ก่อนจะกลับมาช้อนตัวเด็กขึ้นมุ่งตรงไปห้องน้ำเพื่อล้างคราบต่างๆให้อย่างเบามือ

                 

                ร่างเนียนมีรอยกัดรอยแดงเต็มไปหมดนี่ยั่วอารมณ์ดีจริงๆ...

                พอ พอ! ไอ้ฟ้า มึงหยุดหื่นก่อน

หลับหูหลับตาล้างตัวให้อย่างเบามือที่สุดและรีบสุดๆเช่นกันเพื่อที่อะไรๆจะได้ไม่ตื่นมาให้ลำบากอีก เขาจับคนหลับสนิทให้นั่งพิงกำแพงดีๆแล้วเดินกลับออกมาเปิดตู้เสื้อผ้าของฟ้าครามแต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงครางลั่นห้อง หันไปมองก็เจอพี่ตัวเองนั่งจ้องทีวีที่กำลังฉายภาพดุเดือดจังหวะกระแทกกระทั้นแสนเร่าร้อนของคู่ชายตัวโตกับหนุ่มน้อยน่าหยิก ผมรีบเบือนสายตาหนีมือรีบหยิบเสื้อนอนยาวสีน้ำเงินกับกางเกงขาสั้นติดมือมาตัวแล้วกลับเข้าไปใส่เสื้อผ้าให้อีกคนหลังจากนั้นก็อุ้มพาไปอีกห้องหนึ่งหรือก็คือห้องผม วางให้นอนดีๆก่อนจะห่มผ้าให้อย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน

                มีหลายๆอย่างที่ผมชอบในตัวฟราน เรียกว่า ถูกใจ ถึงจะถูกล่ะมั้ง... แค่มองก็รู้สึกอยากได้ อยากครอบครอง อยากทำลายในเวลาเดียวกัน

                ดูท่ากวางน้อยของเขาจะเป็นของขาวสะอาดจริงๆสินะ... ลาภจริงๆ

                “ ทีหลังถ้าไม่อยากโดนก็อย่าตามคนแปลกหน้ามาง่ายๆสิ ” บ่นเบาๆ อีกเรื่องที่เขาค่อนข้างขัดใจก็คือเวลาพวกเขาชวนเด็กหนุ่มตรงหน้าไปไหนมาไหนก็มา หาข้ออ้างนิดๆเรียกคะแนนน่าสงสารหน่อยๆ เด็กนี่ก็ยอมมาแล้ว

                เกิดมีคนไม่ดีมาหลอกไปปล้ำจะทำไง!

อ่านเเล้วอย่าลืมกลับไปเม้นท์ให้กำลังใจกันนะคะ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1388235