คลังใสใส ของ เดือนพราย

                    “เดี๋ยวๆๆๆ หยุด!” ผมร้องลั่นพยายามสะบัดลูเซี่ยนออกแต่ดูเหมือนไม่ว่าจะสะบัดยังไงกฌสะบัดไม่หลุด ยิ่งดิ้นมากเท่าไร สะโพกของผมก็ยิ่งสัมผัสกับเป้ากางเกงของคนด้านหลังมากขึ้นและแน่นอนว่ามันแข็งขันขึ้นเรื่อยๆ ด้วย “แด๊ด!”                 “อย่ากลัว” เขาว่าเบาๆ แล้วจูบหลังคอผมอีกครั้งอย่างนุ่มนวลลากไล่ปลายลิ้นจากต่ำขึ้นสูงก่อนจะไปงับติ่งหูที่ทำให้ผมหมดแรงจะต่อต้านทันที                 ร่างกายอ่อนยวบเพราะติ่งหูของผมค่อนข้างไวต่อสัมผัส ด้วยความที่ผมเองก็มีอารมณ์อยู่แล้ว พอถูกโอ้โลมสัมผัสนิดๆหน่อยๆ ก็ยิ่งอารมณ์พุ่งสูงตาม                 “ไนน์ไม่ได้กลัว!” ผมตอบกลับเสียงสั่นเพราะมือร้อนๆ ของลูเซี่ยนกำลังลูบคลำเป้าตุงๆ ของผมไม่เบาไม่หนักให้ความรู้สึกกระสันทรมานมากขึ้น                 คนอย่างไนน์เคยกลัวอะไรที่ไหน                 ก็แค่เซ็กส์                 พี่ไนน์ก็ผ่านมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำแล้ว                 ไม่กลัวเฟ้ย!                 “ใช่ มันไม่มีอะไรน่ากลัว” ลูเซี่ยนหัวเราะเสียงเซ็กซี่แล้วจูบแก้มผม “มันจะทำให้เธอมีความสุข... หรือเธอไม่อยากเป็นของฉัน ?”                 ผมสูดหาย