ไนน์อย่ายั่ว 22

  บทที่ 22



   ว่าจบแล้วก็หันหน้ามาประทับจูบลงบนแก้มของผมเบาๆ สายตาร้อนแรงแทบจะแผดเผาร่างทำเอาลมหายใจของผมสะดุดไปจังหวะหนึ่ง
                เงยหน้าขึ้นมองสบตาสองสีของลูเซี่ยนในระยะประชิดแบบนี้เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกเลยรึเปล่า ไม่สิ อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกที่มองแต่เป็นครั้งแรกที่ได้มองอย่างลึกซึ้งมากกว่า
                เหมือนมีพลังงานบางอย่างกำลังดึงดูดผมให้ตกลงไปในห้วงอารมณ์.... แขนทั้งสองข้างของผมยกขึ้นคล้องคอคนตัวสูงกว่าด้วยกิริยาอ้อยอิ่ง ขยับใบหน้าของตัวเองเข้าใกล้ลูเซี่ยนมากขึ้น อีกนิดริมฝีปากเราจะแตะกันแล้วแต่ผมกลับหยุดนิ่งซะก่อน
มือเรียวเกลี่ยผมยาวสลวยสีขาวมุกอย่างเย้ายวนก่อนผมจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่...
“ผมก็รอให้คุณมาสอนมานานแล้ว แด๊ดดี้”

เสี้ยววินาทีเดียวกันนั้นริมฝีปากบางของผมก็ถูกบดขยี้อย่างรุนแรงจนรู้สึกเจ็บแปลบ เมื่อจะถอยห่างก็ถูกมือใหญ่จับกดหลังศีรษะทำให้ขยับหนีไม่ได้จำต้องรับจูบรุนแรงชนิดที่ไม่เคยคาดคิดว่าอีกฝ่ายจะทำได้ถึงขนาดนี้ รสจูบป่าคลั่งป่าเถื่อนแทบกระชากวิญญาณพาลให้ผมตื่นตระหนกไม่น้อยเพราะเคยจูบกับลูเซี่ยนมาก็หลายครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่หยาบกระด้างและดิบเถื่อนขนาดนี้คล้ายสัตว์ป่าที่หิวโหยมานาน
และกำลังจะหลุดจากการควบคุม
ริมฝีปากร้อนผ่าวขยับเคลื่อนไหวบนริมฝีปากผมอย่างหยาบคายบดเบียดเสียดสีไปมาจนเจ็บแสบ ไม่นานก็รับรู้ถึงรสฝาดของเลือดจนเผลอเผยอปากออกเล็กน้อย
“อื้อ!
เขี้ยวคมกัดลงบนปากผมซ้ำยิ่งทำให้เลือดออกก่อนจะตวัดลิ้นเลียจากนั้นก็สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากอุ่นตามหาไล่ต้อนลิ้นของผมอย่างดื้อดึง พยายามดันลิ้นอีกฝ่ายออกไปแต่กลับกลายเป็นยิ่งปลุกปั่นอารมณ์สัตว์ร้ายในตัวของลูเซี่ยนมากขึ้นไปอีก แนบชิดริมฝีปากลงมาจนแทบจะหลอมละลายไปด้วยกันแล้ว
รสจูบดุดันบ้าคลั่งกำลังมอมเมาสติของผมให้มึนงง เรี่ยวแรงคล้ายถูกสูบไปแม้จะพยายามจูบตอบโต้ตอบกลับไปรุนแรงเหมือนกันแต่อีกฝ่ายกลับเหมือนไฟร้าย ยิ่งผมรุนแรงกลับก็ยิ่งเหมือนเอาน้ำมันราดบนกองเพลิงให้มันยิ่งพัดโหมกระหน่ำรุนแรง ยิ่งถอยหนียิ่งถูกไล่ต้อน
เหมือนผมกำลังเป็นเหยื่อตัวน้อยๆ ที่กำลังถูกราชสีห์จับจ้อง... จูบที่แทบไม่ให้หยุดพักและไม่เว้นช่องว่างให้ผมได้หายใจทำเอาผมเริ่มหายใจไม่ทัน ยกมือขึ้นทุบอกอีกฝ่ายให้ปล่อยแต่ดูเหมือนลูเซี่ยนจะยิ่งรังแกผมหนักขึ้น
จุ๊บ จ๊วบ
“อื้อ อื้อ!” เขาไม่ผละออกแต่ยิ่งเกี่ยวกระหวัดดูดดึงลิ้นของผมไม่ปล่อย รู้สึกในหัวตอนนี้มันว่างเปล่าซะจนคิดอะไรไม่ออก เรี่ยวแรงต่อต้านยิ่งน้อยลงแถมร่างกายของผมมันก็อ่อนล้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งไม่มีทางขัดขืนสู้แรงคนที่กำลังบ้าคลั่งได้
วินาทีที่เหมือนจะเป็นลมสติหลุดลอยเพราะถูกจูบจนวิญญาณแทบออกจากร่าง ลูเซี่ยนก็ถอนริมฝีปากออกไป เหมือนปลาที่กำลังจะขาดใจตายและได้ยินอากาศหายใจอีกครั้ง
ท่าทางรีบร้อนหายใจกอบโกยอากาศเข้าปอดของผมตกอยู่ในสายตาอีกฝ่ายทุกการกระทำ ผมมองจ้องลูเซี่ยนอย่างตำหนิและไม่พอใจแต่ดูเหมือนสายตาเอาเรื่องของผมจะยิ่งทำให้ลูเซี่ยนคึกคัก
ถามว่ารู้ได้ยังไง... ก็มันมีอะไรแข็งๆ กำลังดุนดันตรงขาผมนี่ไง!
“แค่นี้ก็จะขาดใจแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเรียกความสนใจจากผมให้หันไปมอง
ยามนี้สีหน้าของลูเซี่ยนคล้ายกำลังเบิกบานและอารมณ์ดีและยิ่งนัยน์ตาสองสีที่เป็นประกายรุนแรงมีเพลิงราคะเต็มดวงตาแล้วทำเอาผมร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ริมฝีปากบางของคนผมขาวยามนี้วาววับไปด้วยน้ำลายและบวมแดงจากจูบที่รุนแรงเมื่อครู่
ขนาดปากคนจูบยังเป็นขนาดนี้แล้วปากผมมันจะขนาดไหน
“สีหน้าดูดีอยู่นะ” ลูเซี่ยนว่าเสียงพร่าเจือด้วยแรงอารมณ์ “แค่จูบเดียวก็เป็นขนาดนี้แล้วเหรอ”
เขาจับตัวผมหันไปเผชิญหน้ากับกระจกด้านหลังแต่ยังไม่ทันได้มองดีๆ ก็ถูกมือใหญ่ผลักไปกระแทกกับกระจกแต่โชคดีที่ผมเอามือยันไว้ทันไม่งั้นหน้าผมคงกระแทกกระจกไปแล้ว
“คุณทำบ้าอะไร!” ผมหันไปตวาดใส่ลูเซี่ยน
“โทษทีนะ เบ๊บ” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหิวกระหายความใคร่ “ฉันอ่อนโยนไม่เป็น”
มึงดูตัวกูด้วย ตอนนี้ช้ำไปหมดแล้ว!
“และฉันเชื่อว่าเธอก็คงไม่ชอบนักหรอก ความอ่อนโยน”
กูไม่ได้เป็นมาโซคิสต์!
ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร อีกฝ่ายได้เดินมาซ้อนหลังประชิดตัวผมแล้วเอามือมาจับล็อกคางผมให้เผชิญหน้ากับกระจก ผมชะงักเมื่อเห็นสภาพตัวเองยามนี้ สีหน้าอิ่มเอมนี่มันบ้าอะไร!
นัยน์ตาสีดำของผมคล้ายมีหยาดน้ำตาคลออยู่ข้างในและยังดูอ่อนแสงหวานเยิ้มคล้ายกำลังมึนเมา ใบหน้าแดงระเรื่อและริมฝีปากแดงบวมเจ่อมีคราบเลือดติด เผ้าผมกระเซอะกระเซิงยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปอีก...
“ดูเธอสิ... มันน่ารังแกขนาดไหน”
ลูเซี่ยนโน้มหน้าลงมาวางบนไหล่ข้างหนึ่งแล้วจ้องมองเงาของผมในกระจก ก่อนผมจะส่งเสียงครางเบาๆ เมื่อฝ่ามือร้อนจัดกำลังบีบเค้นเอวของผมอย่างหนักมือ
“อ๊า อึก อย่าบีบ” ผมหายใจติดขัดรู้สึกเสียววูบวาบและปวดนิดๆ เมื่อเขาบีบคลึงเนื้อผมจนแทบปลิ้น
“ร้องออกมาเยอะๆ เสียงของเธอ...ฉันอยากฟัง” ปลายจมูกหอมลงบนไหล่ของผมแล้วลากจมูกสูดดมกลิ่นกายของผมอย่างเชื่องช้า ค่อยๆ ซึมซับจดจำกลิ่นตัวของผม
ลมหายใจร้อนสัมผัสกับผิวหนังแผ่วเบาชวนให้ตัวสั่น ผมเท้ามือกับกระจกเพื่อช่วยพยุงกายไม่ให้ล้ม แค่เขากำลังดอมดมเป่าลมหายใจใส่แค่นี้ก็อ่อนปวกเปียกแล้วเหรอ...ผมมันอ่อนหัดจริงๆ
ส่วนอีกฝ่ายนี่น่าจะขั้นปรมาจารย์มาเองเลยมั้ง ดูท่าผมจะเล่นผิดคนซะแล้ว
“อึก!” ผมเชิดหน้าขึ้นร้องครางอื้ออึงในลำคอเมื่อถูกกัด ย้ำว่ากัด! “เจ็บ!
ลูเซี่ยนกัดหัวไหล่ผมเต็มปากเต็มคำจนเป็นรอยฟันก่อนจะเลียเบาๆ และพรมจูบอย่างปลอบประโลม รุนแรงสลับอ่อนโยนแบบนี้ทำให้หัวใจของผมปั่นป่วนสุดๆ ความรู้สึกร้อนเหมือนมีไฟมาสุมใต้ท้องน้อยยิ่งทำให้ผมทรมาน
                “กัดฉันคืนสิ” เสียงหัวเราะเย้ยหยัน “ถ้าทำได้นะ”
                หน็อย อย่ามาดูถูกนะ!
                เผลอเมื่อไรจะกัดให้เนื้อหลุดเลย!
                กำลังจะต่อว่าอีกคำก็ต้องสะดุ้งเมื่อลูเซี่ยนยื่นมือไปกดปุ่มอะไรสักอย่างแล้วสายน้ำเย็นๆ ก็ชโลมไปทั่วร่างกายของเรา เป็นสายน้ำที่ตกลงมาเบาๆ เป็นบริเวณกว้างคล้ายยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนอ่อนๆ
                ยิ่งเนื้อตัวของผมเปียกมากเท่าไร ลูเซี่ยนยิ่งดูดดึงทำรอยบริเวณไหล่ของผมมากเท่านั้น และในที่สุดเขาก็หยุดกัดผมสักที กำลังจะได้พักหายใจก็ต้องสะดุ้งเมื่อลูกชายตรงกลางหว่างขาถูกจับ
                “แค่นี้ก็แข็งแล้วเหรอ” แลบลิ้นเลียใบหูของผมแล้วใช้อีกมือกอบกุมเส้นผมสีดำเปียกชุ่มของผมไว้ก่อนจะขยุ้มดึงไปด้านหลัง ทำแบบนี้จะทำให้ลำคอของผมถูกเปิดโล่ง “ไม่มีความอดทนเลยนะเบ๊บ”
                “คุณก็แข็งเถอะ!” ผมโวยวายเพราะรู้สึกว่าไอ้แท่งแข็งๆ ที่กำลังบดเบียดสะโพกผมอยู่นั้นก็แข็งจะเป็นหินอยู่แล้วมั้ง
                ลูเซี่ยนตาเป็นประกายแล้วหัวเราะเบาๆ “มันยังไม่ได้แข็งเต็มที่เลย เด็กน้อย”
                “ฮะ!” นี่ยังอีกเหรอ!
                “เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าถ้าฉันแข็งจริงๆ แล้วมันขนาดไหน” เสียงกระเส่าว่าอย่างลามกก่อนจะยกมือข้างที่ว่างลูบไล้ไปตามปากผม “เธอเองก็ชิมมันมาแล้ว”
                “อึก” สอดนิ้วเรียวยาวเข้ามาพร้อมกันถึงสองนิ้วแบบไม่ทันให้ได้ตั้งตัว “อา”
                “ทั้งชิมทั้งเลียทั้งดูดอย่างตกะตะลาม” กัดใบหูของผมเบาๆ พ่นลมหายใจร้อนรดผิวของผม “กลืนกินของฉันดด้วยปากน้อยๆ”
                หุบปาก หุบปาก!
                ตอนนี้ผมตื่นกลัวแล้วจริงๆ เพราะรู้สึกว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ลูเซี่ยน คนคนนี้ดูบ้าคลั่งและอันตราย กลิ่นอายอบอวลไปด้วยความร้ายกาจจนผมอยากถอยหนี
ดูเหมือนอีกคนจะล่วงรู้ความคิดของผมจึงปล่อยมือที่กุมเส้นผมอย่างหยาบคายมาเป็นลูบหัวอย่างอ่อนโยนแทน
“ฉันยังคงเป็นแด๊ดดี้ของเธอ”
                “...อื้อ อื้อ” ไม่ ไม่ใช่
                “แค่เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ”
                กูไม่อยากรู้จักแล้ว แง๊!
                ลูเซี่ยนละมือจากปากผมแล้วเลื่อนมือจับไนน์น้อยที่แข็งขืนอีกครั้งและนิ้วมือที่อยู่ในปากผมก็มีถึงสามนิ้วแล้ว มันขยับเข้าออกในปากผมจนน้ำลายไหลออกมาเลอะเทอะตามมุมปาก สภาพอีโรติกและเซ็กซี่นี่ตกอยู่ในสายตาของผมทั้งหมดเพราะมันสะท้อนกับกระจก
                ยิ่งมองยิ่งเห็นยิ่งมีอารมณ์ สติสัมปชัญญะของตัวผมเองก็ค่อยๆ หลุดลอย อาการต่อต้านคล้ายจะน้อยลงและใกล้จะยอมจำนนต่อคลื่นอารมณ์ที่โถมเข้าใส่
                “อึก อ๊า” โดยไม่รู้ตัวที่ผมเริ่มที่จะใช้ลิ้นดูดเลียนิ้วของลูเซี่ยน “อืมม”
                คนผมยาวขาวมุกเลิกคิ้วขึ้นแล้วจุดยิ้มพอใจ เมื่อเขาพอใจก็ช่วยปลอบประโลมความทรมานให้ไนน์น้อยบ้าง มือหยาบกร้านจากการทำงานหนักกอบกุมแท่งร้อนของผมไว้มั่นแล้วค่อยๆ รูดขึ้นลงช้าๆ ส่วนปลายเริ่มคายหยาดหยดสีใสออกมาจนชุ่มมือของลูเซี่ยนยิ่งทำให้ผมรู้สึกอับอาย
                ครั้งนี้ผมมีอารมณ์มากกว่าทุกที.... หรือเพราะถูกกระทำอย่างรุนแรง? ไม่สิ ไนน์ ไนน์ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันต่างหาก!
                ใบหน้าของผมยิ่งแดงซ่านขึ้นไปอีกและลมหายใจเริ่มถี่ขึ้นเมื่อลูเซี่ยนชักมือสาวระรัวเร็วขึ้นแรงขึ้น ความเสียวซ่านปะดังปะดาเข้ามาจนผมเผลอกัดนิ้วของอีกฝ่ายระบายอารมณ์ไปหลายครั้ง
                “อ๊า เร็ว เร็วอีก อื้อ” ในที่สุดสามนิ้วร้ายก็ถอนออกไปจากปากผมสักที หายใจได้คล่องคอมากขึ้นและได้เปล่งเสียงครวญครางออกมา ความอึดอัดคล้ายจะคลายลงไปเล็กน้อย
                “เธอเสร็จข้างหน้าบ่อยแล้ว”
                ไม่เสร็จข้างหน้าแล้วจะให้ไปเสร็จที่ไหนเล่า ไอ้บ้า
                “อึก ฮะ” งื้อ เร็วอีก จะถึงแล้ว “ลู เซี่ยน อึก”
                “ฉันจะสอนให้เธอเสร็จจากด้านหลังบ้าง”
                ว่าไงนะ!
                ไม่ทันจะได้ตั้งสติเพราะกำลังเพลิดเพลินอยู่กับมือใหญ่ที่ปรนเปรอลูกชายจนไม่ได้ระวังตัวเลยว่าสะโพกของตัวเองนั้นถูกช้อนขึ้นสูงลอยเด่นและยังกางขาออกกระดกก้นขึ้นเปิดเผยท่าทางน่าอายตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
                กำลังจะเบี่ยงตัวหนีก็ถูกดึงกลับไปในห้วงกามอารมณ์อีกครั้ง ลูเซี่ยนยังคงชักมือรูดรั้งลูกชายผมไม่หยุดจนผมร้องครางอีกระลอก มัวแต่สุขสันต์กับความเสียวซ่านด้านหน้าและฝั่งฝันที่กำลังจะไปถึง....
                ไม่ได้รู้เลยว่ากำลังมีปีศาจร้ายเอานิ้วเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายสะกิดถูไถตรงปากทางช่องทางรักสีแดงระเรื่อ กรีดไปตามร่องอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะกดนิ้วกลางนิ้วที่ยาวที่สุดเข้ามาก่อน ยามที่นิ้วกลางหลุดเข้าไปได้ข้อหนึ่งแล้วผมคล้ายได้สติขึ้นมาจะหันสะโพกหนีแต่ก็ยังช้ากว่าลูเซี่ยนที่ปล่อยแก่นกายบวมเป่งของผมแล้วคว้าจับสะโพกแทนและนิ้วมือก็สวนกระแทกใส่เข้ามารวดเดียวจนมิดข้อ
                “อ๊า!!
                ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือตั้งใจแต่ว่าการกระแทกนิ้วเข้ามาในครั้งนี้แถมยังเป็นครั้งแรกกลับจู่โจมโดดนกระอะไรบางอย่างภายในเข้าเต็มๆ จนผมกลั้นเสียงครางไม่อยู่เพราะความเสียวกระสันมันวิ่งพรวดพราดเข้ามาตีแสกหน้าเลย
                แก่นกายของผมกระตุกเหมือนต้องการต้องการแต่ยังดีที่กลั้นไว้ได้ ไม่งั้นคงอับอายแน่
                “เอานิ้วออกไป!” ผมพยายามตั้งสติและสมาธิ “มันอึดอัด เอาออกไป!
                แล้วอีกอย่าง.... ผมเป็นรุกนะ!
                “อึดอัดเหรอ?” ดึงนิ้วออกช้าๆ ความรู้สึกแปลกใหม่เริ่มจู่โจมร่างกายผม “ฉันว่าเธอกำลังเสียวจนแทบขาดใจมากกว่า”
                ปั้ก!
                “อ๊า!!
                พรวด!
                นิ้วกลางที่ถอดออกไปจนเกือบจะหลุดออกแล้วแต่กลับเสือกไสกระแทกกลับเข้ามาอีก แถมไม่ได้มานิ้วเดียวยังพานิ้วชี้เข้ามาด้วย แรงส่งครั้งที่สองนั้นรุนแรงกว่าครั้งแรกและยังตั้งใจกดกระแทกลงบนจุดเดิม ไม่ได้กดยังมาครั้งเดียว เขากดย้ำถี่ๆ โดยไม่ชักนิดออก
                ความเสียวซ่านเกินจะต้านทานได้ทำให้ผมปลดปล่อยออกมาโดยที่ไม่ต้องใช้มือสาวแก่นกาย การระเบิดอารมณ์ครั้งนี้ทำเอาผมแทบเห็นดาวเลย เหมือนมีพลุจุดเต็มหัวจนสมองขาวโพลน
                น้ำขาวขุ่นจำนวนมากสาดกระเซ็นบนกระจกแล้วมันก็ค่อยๆ ไหลลู่ลงมาตามแรงโน้มถ่วง ภาพลามกโรคจิตตรงหน้าผมเอาผมแข้งขาอ่อนแรงไปเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองเป็นคนทำ
                “อะไรกัน เด็กน้อย” เสียงทุ้มเซ็กซี่ว่าขึ้น “ปล่อยออกมาแล้วเหรอ เร็วไปนะ”
                “อึก...อ๊า” นิ้วมือเริ่มขยับอีกครั้ง “หยุด!
                จะดิ้นหนีก็ถูกกักตัวแน่นจนไร้ช่องทางหนี
                “ดูท่าฉันคงต้องสอนอีกเยอะนะ” เขาว่าพลางจูบบริเวณหางตาของผมเบาๆ
                “อ๊า ตรงนั้น อย่า!
                “เธอจะปลดปล่อยได้”
                ผมอ้าปากครางเสียงหลง “อ๊า อย่า มัน มัน อ๊า!
                “ก็ต่อเมื่อฉันอนุญาต” แววตาคมกริบจดจ้องภาพสะท้อนของผม ผมกัดฟันทนความเสียวกระสันแล้วจ้องมองกลับอย่างไม่ยอมแพ้
                ไนน์จะปลดปล่อยตอนไหนมันก็เรื่องของไนน์!
                เพี๊ยะ!
                “ท้าทายแด๊ดเหรอ”
                เออปล่อยเว้ย!
                แรงตบบนสะโพกทำเอาผมกรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บแสบแต่ต่อมามันก็แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซาบซ่านจนเกือบหลุดปากบอกให้ตีอีก ตีแรงๆ
                “แด๊ดเคยบอกหนูแล้วใช่มั้ย”
                “...”
                “แด๊ด...ดุมากนะ”
                ฟาดมือลงบนสะโพกอีกข้างพร้อมกับกระแทกนิ้วไม่หยุด
               
                “ดุจนหนูต้องร้องขอชีวิตเลย”
               


-------------------
กลับไปเม้นได้ที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1886345&chapter=33

กลับไปเม้นติชมหรือ ติดเเท็ก #ไนน์อย่ายั่ว


ความคิดเห็น

  1. แม่.....หนูไม่ไหวแล้วคับ

    ตอบลบ
  2. ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ

    ตอบลบ
  3. กรีดดดดดดดดเลือดไหลคร้าาาาาาา

    ตอบลบ
  4. ไม่รอดแล้วยัยไนน์😁

    ตอบลบ
  5. อร๊ายยย​ยยย​ เลือดแทบหมดตัว

    ตอบลบ
  6. ไม่ไหวววว​ แด๊ดดุจริง​ 55

    ตอบลบ
  7. แด๊ดดุจิงๆ แง๊เผ๊ซไม่ไหวแน้ววววว กรีดร้องงงงงง กรี๊ดอัดหมอนข้าง เลือดหมดตัวแล้วจร้า

    ตอบลบ
  8. แด๊ดดดดดดี้ดุ ได้อีก

    ตอบลบ
  9. แด๊ดดี้เบาได้เบา
    ดุเกินไปแล้ว

    ตอบลบ
  10. แด๊ดดุมากกก... หนูไม่ไหวแล้วววว

    ตอบลบ
  11. แด๊ดดุมากกก... หนูไม่ไหวแล้วววว

    ตอบลบ
  12. รออออ คิดถึงแด๊ดดด

    ตอบลบ

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ไนน์อย่ายั่ว 26

คนบ้าของหมอดิน 7 (ทั้งตอน)

ลมร้ายพ่ายพายุ 8